Wielerrapport #6 EF Nippo: grijze middenmotor in een felroze jasje
- Door, Cédric van Mol
15 december 2021
- Foto: NG Media & Sports
Education First Nippo, zoals de Amerikaanse wielerploeg onder leiding van Jonathan Vaughters volledig heet, heeft er geen onvergetelijk seizoen opzitten. De roze brigade presteerde degelijk, maar stak er niet bovenuit. Een echte middenmotor binnen het World-Tourcircuit dus. Vandaag gaan we iets dieper in op de prestaties van Keukeleire en co.
EF Education - Nippo
Wissel van de wacht
In het eerste deel van het seizoen speelde EF Nippo geen al te grote rol. Los van ritzeges van de Deen Magnus Cort en Zwitsers kroonprins tegen de klok Stefan Bissegger in Parijs-Nice valt er niet veel te vertellen.
Wat wel opviel was de doorbraak van twee jonge talenten. De Zwitser Bissegger toonde zijn enorme talent al in het tijdrijden door de proloog van Parijs-Nice te winnen, maar het was in de Ronde Van Vlaanderen dat het grote publiek kennismaakte met de Zwitserse hardrijder. Vanuit de vroege vlucht hield hij het langst stand tegen de jagende groep der favorieten. Dat is voor een neoprof niet slecht, integendeel, met zo’n motor zou je in de toekomst de finale van zulke klassiekers moeten kunnen rijden.
De andere jongeling die vlagen van talent liet zien was de Duitser Jonas Rutsch, ook een jongen voor de klassiekers. Zijn eerste wapenfeiten waren een ontsnapping in Parijs-Nice en mooie eindnoteringen in de tijdritten van de Ronde van Zwitserland, maar écht opvallen deed de ruwe Duitse diamant met zijn elfde plaats in Parijs-Roubaix in het najaar.
Deense rittenkaper
In de Giro werd het kenmerkende roze vervangen door een tenue in een alternatieve kleur, zo kan het onderscheid makkelijker gemaakt worden tussen de roze leiderstrui en renners van EF. Dit jaar koos de Amerikaanse formatie ervoor om een soort van testbeeld te verwerken in het tenue. Dat compenseerde de ‘lelijke-eendjesoutfit’ van vorig jaar die zelfs de tenuetjes van Armée de Terre er tenenkrullend mooi uit deden zien. Maar goed, dit jaar koos EF Nippo gelukkig voor een ander design in de Giro, waar ex-winnaar van de Ronde Van Vlaanderen Alberto Bettiol zijn bloedvorm benadrukte door de achttiende etappe richting Stradella naar zijn hand te zetten. EF-kopman Hugh Carthy behaalde een achtste plaats in het eindklassement.
In de Tour werd ouwe getrouwe Rigoberto Uràn als kopman uitgespeeld. De sympathieke Colombiaan behoorde tot het pakketje renners dat meedeed voor het podium, maar niet was opgewassen tegen Sloveens wonderkind Tadej Pogacar. In de derde week zakte Uràn echter door het ijs, maar hij wist wel een top 10-plaats te behouden.
De Vuelta en Magnus Cort Nielsen lijkt wel een match made in heaven. In 2016 behaalde hij er zijn eerste twee zeges in een grote ronde. Vorig jaar wist hij ook een rit mee te snoepen. Dit jaar stond er echter geen maat op de Deen die menig rennershotel fileert met zijn ludieke recensies op Instagram. Cort was alom tegenwoordig en zag zijn vormpiek beloond worden met 3 ritzeges én de prijs voor de superstrijdlust in de grootste Spaanse rittenkoers.
Niet onbelangrijk: EF Nippo won dit jaar een klassieker. De Amerikaan Neilson Powless wist in een uitgeregende editie van de ronde van San Sebastian met enkele luttele centimeters de prangende eindsprint te winnen tegen medevluchters Mohoric en Honnoré.
Solide seizoen
EF Nippo stak er zoals gezegd niet bovenuit, maar reed ook niet slecht. Solide prestaties met hier en daar een overwinnig zijn wat je mag verwachten van een gemiddeld World Tourteam. Mag het iets meer zijn, absoluut. Voor volgend seizoen werden er volop kwalitatieve renners gehaald, maar geen echte afmakers.
