Wielerrapport 2021 #2 Bahrein Victorious imponeert, Bora Hansgrohe (te) wisselvallig
- Door, Cédric van Mol
22 november 2021
- Foto: NG Media & Sports
Vandaag bespreek ik Bahrein Victorious en Bora Hansgrohe.
Bahrein Victorious
Degelijk voorjaar, zege blijft uit
Ondanks een sterke Colbrelli, die enkele ereplaatsen behaalde in het voorjaar met onder meer een zesde plaats in Kuurne-Brussel-Kuurne, een achtste plaats in Milaan-San Remo en net geen podiumplaats in de sprint van een elitegroepje in gent-Wevelgem, en een verrassende vierde plek voor Heinrich Haussler in de Omloop Het Nieuwsblad, was Bahrein victorious relatief onzichtbaar in de voorjaarsklassiekers. In de Ardennen voegde de Sloveense alleskunner Matej Mohoric daar nog top 10-noteringen in de amstel Gold Race en Luik-Bastenaken-Luik aan toe.
Ommekeer in de Dauphiné
In de ééndagskoersen waren de resultaten dan wel wisselvallig, in de kortere rittenkoersen werd er wél gewonnen. Zo won Sonny Colbrelli de massasprint in de tweede rit van de Ronde Van Romandië. Het bleek het begin te zijn van een waar boerenjaar voor de sympathieke Italiaan. In de Dauphiné won hij de eerste massasprint en nam hij de groene puntentrui mee naar huis. In diezelfde Dauphiné werden we ook twee dagen na elkaar getrakteerd op een krachtexploot van de Oekraïense klimmer Mark Padun, die twee in opeenvolgende bergritten soleerde naar de overwinning. In de Ronde Van Zwitserland zorgde thuisrijder Gino Mäder voor een ritzege voor zijn team.
Grote Rondes: ritzeges en reservekopmannen
In de Giro d’Italia werd alles op alles gezet om de Spanjaard Mikel Landa naar een hoge eindnotering te brengen. Dat plan viel al snel in duigen wanneer Landa in de slotfase van de vijfde etappe hard tegen de vlakte ging met een sleutelbeenbreuk als gevolg. Weg klassementsambities zou je denken, maar dat was zonder de ervaren Damiano Caruso gerekend. De Italiaanse meesterknecht rondde zijn solo nipt af in de voorlaatste etappe en wist zo het roze net niet van Egan Bernal af te snoepen. In diezelfde Giro wist goudhaantje Gino Mäder de zesde etappe te winnen. De jonge Zwitser reed een tijd lang in de blauwe trui als leider van het bergklassement, maar moest in de twaalfde rit naar Bagno di Romagna noodgedwongen de strijd staken.
In de Tour De France werd Jack Haig uitgespeeld als kopman en werd er ook gereden voor etappezeges. Helaas kreeg Bahrein Victorious andermaal hetzelfde scenario voorgeschoteld als in de Giro. In de turbulente derde rit viel de onfortuinlijke Australische kopman Jack Haig letterlijk weg uit het klassement. Een ferme streep door de rekening van de Oosterse Formatie. Het leek Matej Mohoric een extra motivatie om er iets van te maken. De Sloveense acrobaat wist vanuit de ontsnapping zowel rit 7 als rit 19 te winnen. Daartussen wist landgenoot Dylan Teuns in de rit naar Le Grand Bornand uit de greep van een ontketende Pogacar te blijven. Het opvallendste resultaat van Bahrein Victorious in de Tour De France was echter geen overwinning. Sonny Colbrelli, absoluut geen rasklimmer, werd zowaar tweede(!) in een bergrit pur sang op weg naar Tignes. In de massasprints had Colbrelli het moeilijker.
Na zijn opgave in de Giro werd in de Vuelta opnieuw de kaart Landa getrokken, deze keer deelde hij het kopmanschap met de Australiër Jack Haig. Landa reed een anonieme ronde, al schuwde hij geen kopwerk voor Haig, en stapte af in rit 17. Jack Haig zou uiteindelijk een geweldige Vuelta bekronen met een derde plaats in het eindklassement.
Ook in de Vuelta werd er gewonnen: Damiano Caruso schudde een fenomenale solo uit zijn benen in rit 9 en won het finaal bergklassement.
Najaarskoersen: fenomenale Colbrelli
Met glans
Naast het boerenjaar van Sonny Colbrelli en etappezeges in alle grote rondes, is het heel knap om zowel in de Giro als in de Vuelta een man op het eindpodium te hebben. Een overwinning in een monument is ook altijd mooi meegenomen als ploeg. Bahrein Victorious is met glans geslaagd voor 2021.
Bora Hansgrohe
Te weinig in de klassiekers
In de voorjaarsklassiekers rekende de Duitse formatie Bora Hansgrohe op kasseivreter Nils Politt en drievoudig wereldkampioen Peter Sagan. Los van een vierde plaats voor die laatste in Milaan San Remo, moeten we toch vaststellen dat Bora te weinig gebracht heeft in de klassiekers. In de korte rittenkoersen, wist het team beter te presteren. De eindzege van Maximilian Schachmann in Parijs-Nice en de ritzege van Sagan in de ronde van Romandië bevestigen dat. De ritzege van Lukas Pöstlberger in rit twee van de Dauphiné kunnen we daar ook bij rekenen. Verder behaalde de jonge Italiaanse klimmer Matteo Fabbro de vijfde stek in de eindnotering van Tirreno-Adriatico en wist de Nederlander Wilco Kelderman, die op dezelfde dag verjaart als ik, maar dat ter zijde, hetzelfde te doen in de ronde van Catalonië. Kelderman leek wel een patent te hebben op top-5 plaatsen. In de Dauphiné werd hij knap vierde, in de Tour werd hij andermaal vijfde. Is Kelderman helemaal terug?
Ondanks etappezeges geen overtuigende grote rondes
Het moet gezegd, na zijn vierde plaats in San Remo en zijn ritoverwinning in de ronde van Catalonië, was het duidelijk dat het opnieuw de goede kant op ging met Peter Sagan. De Slowaakse superster kwam uit een diep dal door problemen in zijn privésfeer en dat vertaalde zich in prestaties in de koers. Maar Sagan blijft Sagan, dus je bent nooit klaar met hem. In de Giro won hij de massasprint in de tiende etappe en nam hij ‘La Maglia Ciclamino’, de paarse puntentrui mee naar huis. In de Tour werd wel duidelijk dat Sagan nog niet helemaal de oude is, los van enkele top-5 noteringen in massasprints, wist de Slowaak niet te overtuigen. In rit twaalf gaf hij er de brui aan.
In diezelfde Tour werden er twee etappes gewonnen door jongens van Bora. Nils Politt reed zijn medevluchters stuk voor stuk uit het wiel in de overgangsetappe naar Nîmes en won daarmee, let op, zijn allereerste profkoers! In rit 16 bekroonde de Oostenrijker Patrick Konrad zijn sterke prestaties met een etappezege op een gelijkaardige manier. In het algemeen klassement toonde Wilco Kelderman, zoals eerder besproken, met een vijfde plaats aan dat hij helemaal terug de oude is na enkele moeilijkere seizoenen.
In de Vuelta reden de renners van Bora vrij anoniem, maar behaalde Felix Großschartner de tiende plaats in het eindklassement. De jonge, snelle Belg Jordi Meeus kon enkele ereplaatsen bemachtigen in massasprints. Veelbelovend!
Te wisselvallig
Over de gehele lijn bekeken, kunnen we concluderen dat Bora Hansgrohe geen slecht seizoen gereden heeft, maar dat successen te vaak afgewisseld werden met tegenslagen. Vooral in het klassieke voorjaar had ik meer verwacht van renners als Nils Politt en Peter Sagan.
