Het is ondertussen november. Dat wil zeggen dat de meeste wielerteams hun kern voor het komende seizoen af hebben en de meeste renners, op een paar enkelingen na, weten waar ze aan toe zijn in 2022. De voorbereidingen komen stilaan op gang. Het is dus een ideaal moment om een laatste maal terug te kijken naar het afgelopen seizoen en de prestaties van elk World Tour-team te fileren. Vandaag bespreek ik AG2R-Citroën en Astana Premier Tech.
Na het teleurstellende voorjaar waarin 0(!) keer werd gewonnen, was het tijd om de rug te rechten in de Giro. Het team trok naar Italië met één doel: ritten winnen! Met gepatenteerde rittenjagers als Tony Gallopin en Alexis Gougeard mocht dat geen probleem zijn. Toch was het de snelle Italiaan Andrea Vendrame die, met rit 12 naar Bagno di Romagna, de eerste seizoenszege van AG2R op z’n naam zette.
In de Tour De France reed de Franse formatie, gesponsord door Citroën, rond met hetzelfde doel: ritten winnen! Als Franse ploeg is het extra belangrijk om het goed te doen in eigen land. Op de eerste aankomst boven was het al meteen prijs! Ben O’Connor soleerde in heroïsche omstandigheden naar de zege op de flanken van Montée de Tignes. De Australiër was geen ééndagsvlieg, zo bleek. O’Connor eindigde ei zo na op het eindpodium. Een geslaagde Tour De France voor AG2R-Citroën!
Geen 2 zonder 3, ook in de Vuelta gingen onze Franse vrienden op rittenjacht. Heel lang leek het erop dat er geen derde ritzege in een grote ronde in zat, maar dat was buiten Clément Champoussin gerekend. De Fransman profiteerde in de slotrit van het gepoker van de favorieten en won zijn eerste profkoers op Castro de Herville.
De meeste najaarskoersen krijgen niet de aandacht die ze verdienen. In de grootste koersen kwam AG2R niet echt in het stuk voor. Gelukkig was er Benoit Cosnefroy, die de Bretagne Classic – Ouest-France en de Tour Du Jura won en een bronzen plak behaalde op het EK in Trento, na Sonny Colbrelli en Remco Evenepoel.
We kunnen zeggen dat AG2R zeker geen slecht seizoen heeft gereden, maar ook niet echt overtuigde, vooral in het voorjaar dan. Geslaagd met voldoening.
Astana kunnen we in dezelfde categorie plaatsen als AG2R: oké, maar niet voldoende om te overtuigen. Had het vertrek van Miguel Angel Lopez ermee te maken? Allicht. Begint de leeftijd parten te spelen bij oud-Luik-Bastenaken-Luikwinnaar Jakob Fuglsang? Allicht. Soit, op het Vlaamse voorjaar kunnen we de Kazachse World Tourploeg niet afrekenen. Daar ligt hun focus niet bepaald.
In rittenkoersen in de lente als Parijs-Nice en Ronde Van Het Baskenland deed Astana het naar behoren met een derde plaats voor Russisch klimtalent Alexander Vlasov in Parijs-Nice en een tweede plaats voor ervaren Spanjaard Ion Izagirre. In de Ronde Van Het Baskenland moest het team genoegen nemen met etappezeges van Alex Aranburu en diezelfde Ion Izagirre.
In de zomer leek het er in de Dauphiné zelfs even op dat Aleksey Lutsenko de eindzege zou behalen, tot de Kazak in de slotrit zijn eindzege te grabbel gooide aan Richie Porte. In de Ronde Van Zwitserland behaalde de Deen Jakob Fuglsang de derde plaats in het eindklassement. Na zijn teleurstellend voorjaar waarin de Deen niet gespaard bleef van pech of valpartijen, was dat een mooie opsteker. Helaas voor hem was het ook de enige opsteker van het seizoen 2021.
In de Giro d’Italia was het doel om Alexander Vlasov op het podium te brengen. De concurrentie was echter stevig en al snel bleek dat de eindzege naar de Colombiaanse berggeit Egan Bernal zou gaan. Vlasov speelde lang mee voor het podium tot Damiano Caruso vanuit een lange ontsnapping plots op plaats twee in het klassement belandde. Het derde schavot was voor de Brit Simon Yates. Jammer voor Astana en Vlasov, zij moesten vrede nemen met de vierde plaats.
Na zijn verrassend sterke Dauphiné werd de kaart Lutsenko getrokken in de Tour De France. Ook daar hield de Kazachse aanvaller goed stand, al moest hij, een beetje tegen zijn temperament in, plots een top 10-plaats verdedigen in de plaats van naar hartelust aan te vallen. Hij werd zevende in het eindklassement van een Tour waarin Astana een vrij anonieme rol speelde. Na de Giro werd ook de Tour De France afgesloten zonder etappezege voor Astana Premier Tech.
Na twee grote rondes zonder etappezeges werd er in de Vuelta volop op ritten gejaagd, maar met Vlasov hadden ze ook een speerpunt voor het klassement. Na enklele ritten bleek al dat vlasov niet het vormpeil haalde van in het voorjaar waarin hij vierde werd in de ronde van Italië. Ook in de Vuelta gingen de blauwhemden naar huis met lege handen.
In de najaarskoersen zag je even veel renners van Astana in de voorgrond als er tekst staat onder deze ondertitel. Te weinig dus.
Een vierde plaats van Vlasov in de Giro en een zevende plaats van Lutsenko in de Tour, is voor een World Tour Team als Astana niet voldoende, zeker niet als je er niet in slaagt om ook maar één rit te winnen in een grote ronde. Los daarvan, geslaagd, met de hakken over de sloot.