De G5 van 2021

11 oktober 2021

Het wegseizoen van 2021 zit er zo goed als op. Zondag worden de laatste koersen gereden van een seizoen waar we volgens mij binnen enkele decennia nog over spreken. Dit zijn in mijn ogen 5 beste renners van het afgelopen wielerjaar.

5. Fabio Jakobsen, de comeback van het jaar?

5 augustus 2020. Openingsrit van de Ronde van Polen, u weet wel, die ronde waar Bjorg Lambrecht een jaar eerder het leven liet na een ongelukkige val tegen een betonnen duiker. De Nederlandse sprinters Fabio Jakobsen en Dylan Groenewegen vechten nek-aan-nek voor de eerste plaats, dat vechten mag je gerust letterlijk verstaan. Net voor de eindmeet duwt Groenewegen zijn snelle landgenoot ongelukkig tegen de vlakte. Op spectaculaire wijze duikt Jakobsen over de nadar terwijl z’n fiets zo’n 3 meter de lucht in gaat. Jakobsen blijft roerloos liggen, er wordt gevreesd voor zijn prille leven. Na verschillende breuken in het gezicht, het verlies van zijn volledige gebit en een verbrijzeld gehemelte en luchtpijp wordt de Nederlandse sprinter van Deceuninck Quickstep in een korte coma gehouden. Het zou een wonder geweest zijn als hij ooit een rentree zou maken in een profpeloton, laat staan een massasprint winnen…

De onmogelijke terugkeer

Maar na een eindeloze revalidatie gebeurde het dan toch. In de Ronde van Turkije maakte Jakobsen zijn comeback in het peloton. De Nederlandse spurtbom had wel enige tijd nodig om terug gewend te raken aan de koers, winnen zat er in Turkije vooralsnog niet in. Tot het lot hem op een mooie zomerdag in de Ronde van Wallonië eindelijk gunstig gezind was. Jakobsen won uiteindelijk twee ritten en wist een selectie af te dwingen voor de Vuelta. Als bedanking voor die selectie zette hij twee massasprints en het puntenklassement naar zijn hand in de grootste Spaanse rittenkoers. Een verdiende vijfde plaats in de lijst als je ’t mij vraagt. We kunnen stellen dat Jakobsen het onmogelijke heeft waargemaakt. Wordt 2022 het jaar van Fabio Jakobsen?

4. Primoz Roglic, immer goedlachse pechvogel

De tweede Sloveen in de lijst. De tweede Sloveen die dit jaar een Grote ronde won. De tweede Sloveen die de lijst met de meeste overwinningen aanvoert. 13 overwinningen. Dat hadden er 14 kunnen zijn als de ronderenner van Jumbo Visma na 3 ritoverwinningen een zekere eindzege in Parijs-Nice niet door de neus geboord zag worden door een dubbele valpartij in de laatste rit. Roglic toonde zich een ware krijger in die laatste rit door alles op alles te zetten om terug te komen, maar het mocht niet baten. 3 weken later wist hij de Ronde van het Baskenland wél aan zijn palmares toe te voegen. In de Tour zou hij dé uitdager worden van zijn landgenoot en titelverdediger Tadej Pogacar, maar in de derde rit loopt het al mis. Roglic komt ongelukkig ten val en heeft te veel last om voor een goede eindnotering te strijden. Na etappe 8 geeft de Sloveen er de brui aan. Familieman Roglic wou per sé de Alpen over om vrouwlief en zijn zoontje te zien. Na zijn opgave volgde hij de Tour met de camper samen met zijn Sloveense fans. De manier waarop de sympathieke Sloveen blijft lachen, ondanks zijn grote dosis pech dit jaar, is tekenend vcor de persoonlijkheid van Roglic. Grote kampioenen onderscheiden zich niet enkel op de fiets.

Winnaar van de nazomer

Na de Tour neemt de ploegmakker van Wout Van Aert de nodige rust en bereidt hij zich voor op de Olympische Spelen, waar hij met een ware demonstratie goud pakt in de tijdrit. Het is het begin van een periode waarin de kersverse Olympische kampioen tijdrijden quasi onklopbaar is. Midden september stond Roglic voor de derde (!) opeenvolgende keer op het hoogste schavot van de Vuelta. Met alweer drie ritoverwinningen, waaronder de openings-én de slottijdrit, was de tegenstand niet opgewassen tegen de onoverwinnelijke kopman van Jumbo Visma. In het najaar won Roglic, op Il Lombardia na, zowat iedere Italiaanse klassieker waar hij startte. Kan hij volgend jaar eindelijk de Tour winnen?

3. Sonny Colbrelli, Italiaan met een boerenjaar

Wat een jaar was het voor Sonny Colbrelli. De sympathieke, ervaren Italiaan koerste in de meeste voorjaarsklassiekers altijd mee in de voorste gelederen. Dat bracht hem een zesde plaats in Kuurne-Brussel-Kuurne, een achtste stek in Milaan-San Remo en net geen podiumplaats in Gent-Wevelgem op. Dat zijn mooie resultaten, maar een grote overwinning bleef uit… Tot de man van het Gardameer plots de massasprint wint in de derde rit van de Ronde van Romandië.

Colbrelli op kruissnelheid

Een goede maand later pakte Colbrelli uit met een overwinning in de derde rit van de Dauphiné, die hij afsluit als leider in het puntenklassement. In de Tour geraakte de snelle Italiaan niet verder dan een tweede plaats. Opvallend: in de rit naar Tignes, die werd gewonnen door de Australiër Ben O’Connor, werd Colbrelli, eerder verrassend, tweede. Als niet-klimmer is dat een enorm straffe prestatie. Ook in augustus wist de man van Bahrein-Victorious zijn hoogvorm vast te houden. Hij was de beste in de Benelux Tour en kroonde zich tot Europees kampioen nadat hij onze jonge landgenoot Remco Evenepoel met voorsprong klopte in de sprint. Door die titel werd Colbrelli een man om rekening mee te houden op het WK in Leuven, waar het parcours op maat gemaakt leek voor de kersverse Europese kampioen. Colbrelli werd tiende, maar wist de teleurstelling door te spoelen door een week later zomaar eventjes Parijs-Roubaix te winnen. We kunnen het seizoen van de 31-jarige Italiaan gerust een boerenjaar noemen. Slaagt hij erin om die lijn volgend seizoen door te trekken?

2. Wout Van Aert, Belgische alleskunner

Veldritten, kasseiklassiekers, heuvelritten, tijdritten, massasprints, en ja, dit jaar zelfs bergritten,… geen parcours waar Wout Van Aert niet op de voorgrond te zien was. Van Aert toonde zich in de voorjaarsklassiekers en zegevierde in Gent-Wevelgem, waar hij de sprint won van een elitegroepje, en in de Amstel Gold Race, in een millimetersprint tegen het Britse toptalent Tom Pidcock. In de Tour De France soleerde de veldrijder op indrukwekkende wijze naar de zege in de rit naar Malaucène, met onder andere een dubbele beklimming van de Mont Ventoux, en won hij met overschot de tijdrit naar Saint-Emilion op de voorlaatste dag. Als kers op de taart versloeg hij Jasper Philipsen en Mark Cavendish in de traditionele massasprint op de Champs-Elysées. Een bergrit, een tijdrit en een massasprint winnen in dezelfde Tour, het is er weinigen gegeven.

(Zilveren) medailleverzamelaar

Op de Olympische Spelen behaalde Van Aert zilver door de groepssprint met enkele centimeters voorsprong te winnen tegen tourwinnaar Pogacar. Het goud ging naar de Ecuadoriaanse klimmer Richard Carapaz. Op het WK in Leuven was het doel duidelijk: Wout Van Aert moest en zou wereldkampioen worden voor eigen volk. Hij was de enige kopman in de Belgische selectie en in alle media werd de Herentalsenaar tot topfavoriet gebombardeerd. In de tijdrit was Van Aert net niet opgewassen tegen Filippo Ganna, de oersterke Italiaan die we gerust als de beste tijdrijder van het moment mogen beschouwen, en behaalde hij een mooie tweede plaats. In de wegrit daarentegen, had onze landgenoot simpelweg de benen niet om mee te dingen voor de overwinning. Los van dat ietwat tegenvallende WK heeft Wout Van Aert zijn tweede plaats in deze top 5 niet gestolen. Slaagt hij er volgend seizoen wél in om wereldkampioen te worden?

1. Tadej Pogacar, de nieuwe Merckx?

Ik moet waarschijnlijk geen tekening maken bij de prestaties die het jonge Sloveense goudhaantje dit jaar realiseerde. Naast een tweede opeenvolgende eindzege in, op het puntenklassement na, alle klassementen van de Tour De France, wist Pogacar, met Luik-Bastenaken-Luik en de Ronde van Lombardije, ook twee monumenten op zijn palmares te schrijven. Twee monumenten en een grote ronde in hetzelfde jaar winnen, is een prestatie die enkel iconen als Fausto Coppi, in 1949, en Eddy Merckx, in 1969, 1971, 1972 en 1973, hem ooit hebben voorgedaan. Daar komt nog eens bij dat Pogacar dit jaar een bronzen medaille in de wacht sleepte op de Olympische wegrit in Tokio. Straf!

Zegekoning

Met 13 overwinningen dit seizoen is hij ook de zegekoning van dit seizoen, al deelt hij de eerste plaats met zijn landgenoot Primoz Roglic en Belgisch kampioen Wout Van Aert. Met zulke resultaten is Tadej Pogacar in mijn ogen zonder aarzeling de beste renner van het afgelopen seizoen. Kan de Sloveen ook de Tour van 2022 winnen?